Eniowden - noc świętojańska

Eniowden świętuje się w 24 czerwca czyli w dzień przesilenia letniego, kiedy kościół prawosławny obchodzi narodziny św. Jana Chrzciciela, zwanego także Prekursorem.

Święto zielarzy

Wierzy się, w noc poprzedzającą Eniowden czyli w noc świętojańską zioła mają szczególnie uzdrawiającą moc, dlatego dzień ten jest również świętem zielarzy.

Jest to jedno z najważniejszych letnich świąt w bułgarskim kalendarzu ludowym.

Gwiazdy schodzą na ziemię

Według wierzeń ludowych w noc świętojańską gwiazdy schodzą na ziemię i zaklinają trawy i kwiaty, nadając im magiczną moc uzdrawiania.
                                                   
W tym dniu chrześcijanie oddają się pogańskim rytuałom - kąpielom, tańcom, skaczą przez ogień, wróżą, zbierają zioła i dokonują magicznych zaklęć, które mają zapewnić im płodność i plony.

Woda ma właściwości lecznicze

Wierzy się, że woda w rzekach i studniach w tym dniu ma właściwości lecznicze i magiczne. Tego bowiem dnia słońce kąpie się w wodzie i wraca do zimy.

Wierzenia i tradycje

Jeżeli chcesz wiedzieć czy będziesz zdrowy, dokładnie o wschodzie słońca powinieneś stanąć twarzą do niego i obserwować swój cień przez ramię. Jeśli widać go w całości, będziesz zdrowy przez cały rok.

W rejonach nadmorskich mówi się, że morze „przestaje się poruszać”. Wskazane jest się w nim wówczas wykąpać.

Wczesnym rankiem w święto przesilenia letniego panny i kobiety, wróżki i magowie zbierają zioła, których używają do leczenia i magii przez cały rok.

Lecznicza moc ziół

Wśród nich najważniejsze miejsce zajmują: rumianek, krwawnik pospolity, dziurawiec, tymianek, lipa, nagietek, melisa.

Według wierzeń ludowych człowieka dotyka 77,50 choroby. Na 77 chorób jest lekarstwo, tylko na połowę choroby nie ma lekarstwa. A właściwie jest na nią pół zioła, ale tylko zagorzali zielarze mogą je znaleźć w magiczną noc przesilenia letniego.

W noc świętojańską dziewczyny i panny, aby „wykupić” zioła lecznicze wykonują specjalny rytuał. Układają kosze z zebranymi magicznymi roślinami w okrąg i w zupełnej ciszy tańczą wokół nich „zamknięte horo” (taniec ludowy w zamkniętym kole).

Z ziół wykonuje się bukiety i wieńce, związuje się je czerwoną nitką i służą one do leczenia przez cały rok.

W niektórych regionach, robi się tyle bukietów ile jest członków rodziny i każdy z nich nosi czyjeś imię. Zostawia się je na noc na zewnątrz, a potem wiesza w domu i wykorzystuje w ciągu roku do leczenia. Okadza się nimi chorych lub namacza w wodzie, w której następnie kąpie się chorego.

Miłego Eniowden!