Ryczenica - wdzięk, zwinność, rywalizacja i emocje
26 Styczeń, 2022,
23:05
Znacie już choro, a więc dzisiaj opowiemy o drugim bułgarskim ludowym tańcu – ryczenicy. Tańczą go zarówno najmłodsi, jak i starsi, od małych wiosek po duże miasta.
Nazywają ją „koroną wszystkich ludowych tańców”. Często po choro tańczy się ryczenicę lub na odwrót.
Nazwa pochodzi od słowa „ryczenik” - długa, biała lniana lub jedwabna chusta ze zwisającymi frędzlami. W przeszłości taką chustą osłonięta była panna młoda idąc do ślubu. Był to rodzaj welonu.
W niektórych częściach Bułgarii istnieją inne, lokalne nazwy tego tańca: proczełnik, posadnik, peszaczka, sopnica, kyrszenica, testemenka, upnica, ceninata.
Ryczenica jest łatwym tańcem, tańczymy go w pojedynkę lub w parach, czasem też grupowo. Co ciekawe, nawet jeśli tańczymy w parach, nie trzymamy się za ręce, o ile nie wymaga tego choreografia.
Tańczymy ją w rytmie 7/8 lub 7/16, z wydłużeniem do 3 kroków w części trzeciej (2+2+3). Jest też ryczenica, gdzie wydłużenie do 3 kroków (3+2+2) jest w części pierwszej i wtedy jest to tzw. macedońska lub męska ryczenica.
W ryczenicy często nie przestrzega się muzycznego czasu tańca. Kroki mogą kończyć się w różnych momentach melodii, a tańczący wykonują często bardzo różne kroki w oparciu o własne odczucia i nastrój, wyginają ciało, kołyszą swobodnie z wdziękiem rękami, wykonują kuszące ruchy lub przysiady i podskoki, aby pokazać swoją zwinność i sprawność. Czasami towarzyszą temu okrzyki radości i słychać głośne „j-i-h-u-u-u!”.
Jest to forma rywalizacji, próba pokazania swojej sprawności, siły, wdzięku, co fajnie pokazuje konkurs ryczenicy podczas Festiwalu Strojów Ludowych we wsi Żerawna (o samym festiwalu opowiemy innym razem): Zobacz.
Istnieją różne rodzaje ryczenicy w zależności od regionu kraju. Podstawowe kroki są takie same, a poszczególne wykonania różnią się stylem i szybkością tańca.
Tracka ryczenica jest wolna, ruchy są płynne i miarowe, a muzyka pełna ozdobników. Zobacz.
Dobrudżańska ryczenica nie jest bardzo szybka, ale ma wyraźny rytm, tańczą ją głównie mężczyźni.
Północna ryczenica jest szybka, ale sposób tańca przypomina tracką ryczenicę.
Macedońska ryczenica jest znana również jako męska ryczenica.
W szopskiej ryczenicy ruchy są szybkie i drobne, melodia też jest szybka i energiczna.
W bułgarskich tradycjach weselnych tańczy się "kumową" ryczenicę (kum – drużba). W naszych czasach jest to chyba najczęściej tańczona ryczenica.
"Kumowa" ryczenica to najważniejsza ryczenica na weselu. Druhna i drużba muszą pokonać pozostałych tancerzy, rywalizują z nimi o kurczaka i obrzędowy chleb (pitkę) itp. lub muszą je „odkupić”: Zobacz
Z pewnością do następnego przyjazdu do Bułgarii opanujecie oba tańce - choro i ryczenicę i będziecie błyszczeć na parkiecie
Nazywają ją „koroną wszystkich ludowych tańców”. Często po choro tańczy się ryczenicę lub na odwrót.
Nazwa pochodzi od słowa „ryczenik” - długa, biała lniana lub jedwabna chusta ze zwisającymi frędzlami. W przeszłości taką chustą osłonięta była panna młoda idąc do ślubu. Był to rodzaj welonu.
W niektórych częściach Bułgarii istnieją inne, lokalne nazwy tego tańca: proczełnik, posadnik, peszaczka, sopnica, kyrszenica, testemenka, upnica, ceninata.
Ryczenica jest łatwym tańcem, tańczymy go w pojedynkę lub w parach, czasem też grupowo. Co ciekawe, nawet jeśli tańczymy w parach, nie trzymamy się za ręce, o ile nie wymaga tego choreografia.
Tańczymy ją w rytmie 7/8 lub 7/16, z wydłużeniem do 3 kroków w części trzeciej (2+2+3). Jest też ryczenica, gdzie wydłużenie do 3 kroków (3+2+2) jest w części pierwszej i wtedy jest to tzw. macedońska lub męska ryczenica.
W ryczenicy często nie przestrzega się muzycznego czasu tańca. Kroki mogą kończyć się w różnych momentach melodii, a tańczący wykonują często bardzo różne kroki w oparciu o własne odczucia i nastrój, wyginają ciało, kołyszą swobodnie z wdziękiem rękami, wykonują kuszące ruchy lub przysiady i podskoki, aby pokazać swoją zwinność i sprawność. Czasami towarzyszą temu okrzyki radości i słychać głośne „j-i-h-u-u-u!”.
Jest to forma rywalizacji, próba pokazania swojej sprawności, siły, wdzięku, co fajnie pokazuje konkurs ryczenicy podczas Festiwalu Strojów Ludowych we wsi Żerawna (o samym festiwalu opowiemy innym razem): Zobacz.
Istnieją różne rodzaje ryczenicy w zależności od regionu kraju. Podstawowe kroki są takie same, a poszczególne wykonania różnią się stylem i szybkością tańca.
Tracka ryczenica jest wolna, ruchy są płynne i miarowe, a muzyka pełna ozdobników. Zobacz.
Dobrudżańska ryczenica nie jest bardzo szybka, ale ma wyraźny rytm, tańczą ją głównie mężczyźni.
Północna ryczenica jest szybka, ale sposób tańca przypomina tracką ryczenicę.
Macedońska ryczenica jest znana również jako męska ryczenica.
W szopskiej ryczenicy ruchy są szybkie i drobne, melodia też jest szybka i energiczna.
W bułgarskich tradycjach weselnych tańczy się "kumową" ryczenicę (kum – drużba). W naszych czasach jest to chyba najczęściej tańczona ryczenica.
"Kumowa" ryczenica to najważniejsza ryczenica na weselu. Druhna i drużba muszą pokonać pozostałych tancerzy, rywalizują z nimi o kurczaka i obrzędowy chleb (pitkę) itp. lub muszą je „odkupić”: Zobacz
Z pewnością do następnego przyjazdu do Bułgarii opanujecie oba tańce - choro i ryczenicę i będziecie błyszczeć na parkiecie
Autor: Przyblizamybulgarie
Napisz komentarz
Wydarzenia
Ludzie
Inne